Szyfr ROT13 - koder/dekoder

Szyfr ROT13 prosty szyfr przesuwający, którego działanie polega na zamianie każdej litery alfabetu na znak występujący 13 pozycji po nim, przy czym wielkość liter nie ma przy przekształcaniu znaczenia. ROT13 jest przykładem szyfru Cezara, opracowanego w Starożytnym Rzymie.

W standardowym alfabecie łacińskim, ROT13 jest swoją własną funkcją odwrotną, oznacza to, że ten sam algorytm wykorzystywany jest do szyfrowania jak i deszyfrowania wiadomości: $$ \operatorname {rot13} (\operatorname {rot13} (m))=m $$

Kodowanie ROT13 jest stosowane na przykład w Usenecie w sytuacjach, gdy przekazując jakąś wiadomość chcemy, aby nie była ona możliwa do odczytania przez osobę, która sobie tego nie życzy. Ta metoda jest stosowana w przypadkach, gdy informacja mogłaby zranić czyjąś moralność, uczucia estetyczne lub gdy wskazane jest ukrycie odpowiedzi zagadki, puenty filmu albo książki.

Algorytm szyfrowania zastosowany w kodzie ROT13 bywa fragmentem bardziej złożonych systemów szyfrowania, takich jak szyfr Vigenère’a. Obecnie szyfr ROT13, jak każda technika podmieniająca pojedyncze litery alfabetu na inne, nie oferuje żadnego bezpieczeństwa komunikacji.

Dla niektórych wyrażeń w języku polskim kodowanie rot13 nie spełnia swojego zadania. Przykładowo, tekst "hejnal urwany" po zakodowaniu brzmi "urwany hejnal". Tak samo jest z "ćpun pcha", "pcha ćpun" (słowo ćpun musi być zapisane bez polskich znaków, czyli jako "cpun").

Kolejnymi są: "Obal-bony", "Ten-gra", "Plan-cyna", "Tyrol-gleby". Gdy zaniechać używania polskich znaków diakrytycznych, lista staje się dłuższa: "Melon-z rybą", "Młyn-żyła", "Tron-Gęba".